Als kind werd ik beloond op mijn ‘teken-kunst’. Het tekenen heeft me nooit meer losgelaten. In mijn werk heb ik misschien wel daardoor een mate van jeugdige openheid behouden. Ik kijk nog steeds nieuwsgierig en bewonderend naar de wereld om me heen. Overal is er ‘l’art à trouver’ . Altijd is er iets dat mooi is, mooi genoeg om er een tekening van te maken; die tekening die nooit de werkelijkheid overtreft, maar soms wel zuiverder is in kleurstelling en duidelijker in compositie.  Ik beschouw dit als ‘nieuw realisme’, omdat het motief  en de manier van uitwerken  niet voorop gezet of uitgedacht is. Het werkstuk maakt zichzelf.